Προβολή: «Οι κουκλοπαίκτες επανασυστήνονται»
«Οι καιροί είναι δύσκολοι!» ακούς από παντού και συμφωνώ.
Δεν είναι για πρίγκιπες και για πριγκίπισσες!
Προτρέπω τον εαυτό μου κι εσάς μαζί:
«Έχετε τα μάτια ανοιχτά, μην σας ξεφύγει τίποτα, το μυαλό γερά ακονισμένο, να μην σας την φέρει κανείς, υψώστε τη φωνή σας δυνατά για ν’ ακουστεί… μα από την άλλη, μην αφήσετε τα συναισθήματα να παγώσουν μέσα σας, μην κλείσετε την πόρτα στην μαγεία γιατί υπάρχει… δώστε χώρο στην φαντασία κι επιτρέψτε της κάποιες στιγμές να εκδηλώνεται και τέλος μη φοβηθείτε να συγκινηθείτε!
..γραμμένο από την Άννα Σαντοριναίου για την Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου Μάρτιος 2009 (απόσπασμα)
Λίγο καιρό πριν την Παγκόσμια Ημέρα Κουκλοθεάτρου, αποφασίστηκε να τραβήξουμε ένα βίντεο, όπου θα συμμετείχαν οι περισσότεροι κουκλοπαίκτες και θα απηύθυναν ένα χαιρετισμό με την ευκαιρία συμπλήρωσης των 30 χρόνων της UNIMA Hellas. Έτσι και προσανατολιστήκαμε. Όμως, καθώς τα υλικά έμπαιναν στον υπολογιστή ώστε να τα επεξεργαστούμε απώτερα, ανακαλύπταμε ότι βρισκόμασταν μπροστά σε ένα υλικό το οποίο ήταν πολύ πιο γεμάτο από προσωπικές καταθέσεις, αγάπη για το κουκλοθέατρο και μια σχέση που ξεκίνησε από κάτι που οι περισσότεροι, εναρμονισμένοι με τη ροή, ακολούθησαν σαν σημάδι ζωής. Έτσι, δε ξέραμε πως θα μπορούσαμε κι εμείς να το αξιολογήσουμε. Ως ένα ευχετήριο βίντεο; Όχι μόνο. Ένα ντοκιμαντέρ? Ούτε κι αυτό ακριβώς. Ένα αρχειακό υλικό? Σίγουρα όμως, αυτό που αντιληφθήκαμε, είναι ότι η πληροφορία που έχει μέσα αυτό το υλικό, θα ενδιέφερε χωρίς άλλο, τους ανθρώπους που νοιάζονται για το κουκλοθέατρο και που δε γνωρίζονται κατ’ ανάγκη μεταξύ τους, αποκαλύπτοντας, κοινές αφετηρίες, κοινούς λόγους ενασχόλησης με αυτό το τόσο πλούσιο είδος παραστατικής τέχνης.
Οι κουκλοπαίκτες επανασυστήνονται λοιπόν. Παλιοί κουκλοπαίκτες, νέοι κουκλοπαίκτες, κουκλοπαίκτες των 30 τελευταίων χρόνων, μας μιλάνε. Για το ξεκίνημα, την έμπνευση, το κουκλοθέατρο, τις κούκλες, το γιατί… Τι σημαίνει να είσαι κουκλοπαίκτης και τι συμβαίνει όταν αυτοί είναι ένας σύλλογος. 30 χρόνια Unima Hellas. Πώς γεννήθηκε και πώς συνεχίζει.
Η εμπιστοσύνη και κατ’ επέκταση η καταθετικότητα όλων των κουκλοπαικτών που συναντήσαμε, ήταν το λιγότερο συγκινητική και συνάμα μας υπέβαλε να μπούμε όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του κουκλοθεάτρου και να προσεγγίσουμε με ευθύνη τους ανθρώπους που δημιουργούν κουκλοθέατρο. Ελπίζουμε να συναντήσετε αυτό το οπτικό υλικό, καθώς έτσι, μπορούμε να το ονομάσουμε, με ενδιαφέρον και ευχόμαστε, μέσα από την ανακάλυψη της κοινής ανάγκης, να βάλει ένα ακόμα πετραδάκι στην ανάδειξη της τέχνης του κουκλοθεάτρου και των ανθρώπων της.
Υ.Γ. Σας ευχαριστούμε πολύ, για την αγκαλιά που δεχτήκαμε, που μας αφήσατε να περιηγηθούμε στα ”εργαστήρια” σας.
